Dat was dag Kunye

Sanibonani!

Vandaag was de eerste expeditiedag, zeker een mooie dag.
We begonnen vanochtend met het ontbijt, logisch. Daisy (medereiziger) en ik zijn "buddy's" gedurende de reis, dus mochten wij als buddypaar de tafel dekken, volgens het corveerooster.

Het ontbijt bestond uit broodjes en wat cornflakes. Niets bijzonders, wel leuk om te vermelden. De hagelslag en nutella werd wel gemist door dezen en genen, ik noem geen namen...

Na het ontbijt kregen we een presentatie van Wilma, onze lokale expeditieleider, die ons het een en ander uitlegde over Zuid-Afrika en wat de planning zou zijn. Na de presentatie vertrokken we nog naar de supermarkt, om daar beltegoeden te kopen. Leuk dingetje: er kwam een man op ons af die merkte dat we Nederlands waren, hij wilde per de dat we zouden bellen met zijn vrouw. "She hasn't spoken to Dutch people in ages!" Vertelde hij. En wie kreeg de telefoon in handen? Juist. Ik. Het was gezellig aan de telefoon, ze (Martine) was erg aardig, vertelde dat ze baalde dat Nederland de finale niet had gehaald met het WK en dat ze het ontzettend gaaf vond dat we vrijwilligerswerk deden.

Na dit interessante gesprek was het alweer tijd voor de lunch en daarna kregen we Zulu-les van Zola en Phelelani, onze gidsen. Dit was apart en lachwekkend. We hebben mooie woorden geleerd, nuttige ook. Zoals lihle ididi lakho, waarvan ik geen vertaling ga geven... Maar ook 'sanibonani', dat betekent 'hallo' en bijvoorbeeld ' siyabonga ukuphatheka kahle'...dat is 'thank you for your hospitality'.

Niemand wist hoe het uitgesproken moest worden overigens.

Na de wijze Zulu-les mochten we het in de praktijk brengen bij Mother of Peace, een plek voor weeskinderen of achtergelaten kinderen (inmiddels 80 kinderen in totaal). Die kinderen wonen dan bij een huismoeder. Zola en Phelelani zijn daar overigens ook opgegroeid.

We vertrokken op Afrikaanse tijd - dat betekent: ietwat laat - naar dit project met de busjes. Het project ligt verscholen in het suikerriet, dus het was een mooie weg om te rijden.

Eenmaal daar aangekomen werd de groep in tweeën gesplitst, 'mijn groepje' ging als eerst naar de kinderen, die vrolijk op een grasveld aan het spelen waren... En wat waren ze toch enthousiast, zo mooi om te zien. Sommigen keken nog wat afwachtend toe, anderen beklommen je (ja letterlijk) en wilden foto's maken. Bijzonder; echt alle kinderen wisten beter hoe de camera werkte... Hmm... Ben ik dan zo slecht? Of zijn zij zo goed? Al met al: Het was werkelijk fantastisch. Zo stelde ik mij voor aan Zanelle (vast niet goed gespeld), een jongen van een jaar of 7, als Eva. Hij vond het een leuke naam, want toen ik even later wegliep, riepen ineens alle kinderen 'eva eva eva eva!!' ... Hij had het blijkbaar aan meerderen verteld. Leukste was nog aan het einde, ons groepje zou een rondleiding krijgen dus moesten we weg, en alle kinderen riepen 'bye eva, bye eva'... Je zou er toch zo een mee willen nemen?

De rondleiding was ook interessant, we gingen langs verschillende huizen naar binnen en langs de moeder van Zola, die graag wilde dat wij haar kippen slachtten "I need it for my soup"... ;-)

Na de rondleiding mochten we weer terug naar de speelplaats, waar wij nog tot 5 bleven om te spelen, voetballen enz. Ik werd blij verrast dat sommige kinderen mijn naam nog wisten. Sterker nog, Zahra (medereiziger) stopte mij een kind in de handen. 'Hij vraagt al de hele tijd naar jou', vertelde ze me. En inderdaad, toen het kind mij zag, begon hij enthousiast te roepen 'aaaaah eva there you are!!' Dat is natuurlijk leuk om te zien. :-)
Verder ook nog een miniconcert gehad van een van de "kinderen", namelijk van Cindy(vast ook fout gespeld?), een meisje van 15 met werkelijk een prachtige stem (HA ! watch out Beyoncé)

Na veel spelen en rondrennen gingen we weer terug naar onze lodge met dit keer een bakkie (pick-up auto) ,waar het merendeel in zat (ik en nog wat anderen niet: het paste niet meer). In de auto leerden wij Zuid-Afrikaans van de chauffeur. Wist je dat "DJ" een "platenjochie" is? Hoe kleinerend en grappig is dat?!

Concluderend kun je zeggen dat het een geslaagde dag is. We hebben veel gedaan (ieks spierpijn). Morgen weer verder en voor nu Sala Kahle!